Formatywny model oceny samoregulującego się uczenia się

Głównym celem tej książki było zbadanie, jaka była prawdziwa wartość lub wartość oceny kształtującej w kontekście samoregulującego się uczenia się. Starano się dowiedzieć, jak jakość praktyk oceniania kształtującego charakteryzuje wykładowców i studentów jednego z uniwersytetów w Bulawayo w Zimbabwe. Dowody na to miały być porównane z tym, co zaproponowano w zarysie kursu i związanych z nim dokumentach dotyczących jakości praktyk oceniania kształtującego na uniwersytecie. Książka miała również na celu ustalenie, w jaki sposób podejście oparte na samoregulacji uczenia się może wnieść wartość dodaną do praktyk oceniania kształtującego na tym uniwersytecie. Podejście do badań jakościowych zostało przyjęte z wykorzystaniem wywiadów i analizy dokumentów oceny kształtującej, takich jak zarysy kursów, a także quizy i testy. Z ustaleń wynika, że praktyka oceny kształtującej na tej uczelni charakteryzuje się przede wszystkim efektywnością. Wydajność jest nadmiernym podkreślaniem ocen i punktów, przy jednoczesnym ignorowaniu innych głównych aspektów uczenia się w ocenie kształtującej.